چه خبر از اعتراضات دانش‌آموزی؟!/ چند پرده از روایت به‌ظاهر صادقانه رسانه‌های آن‌طرف‌آبی
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۶۵۴۴۸
چند پرده از روایت به‌ظاهر صادقانه رسانه‌های آن‌طرف‌آبی و آنچه از اعتراضات دانش‌آموزی روایت می‌کنند را ببینید و خودتان قضاوت کنید!
به گزارش مشرق، چند وقتی است که رسانه‌های معاند و اغتشاشگرانِ به ظاهر معترض پای اعتراضات‌شان را به مدرسه‌ها هم کشانده‌اند. لیدرهای اغتشاشات سعی‌می‌کنند با تحریک دانش‌آموزان این‌بار آنها را بازیچه رسیدن به اهداف‌شان قرار دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پس از عملیات کشته‌سازی نوجوان‌ها، کشاندن اغتشاشات و شعارهای سیاسی به مدارس پروژه خوبی است برای دشمن که ذهن جوان و نوجوان را با خود همراه کند و سیاه‌نمایی‌هایش را از وضعیت کشور این بار در گوش دانش‌آموزان زمزمه کند.
پای تصاویر و اخبار رسانه‌های آن طرف آبی که بنشینید خیال می‌کنید حالا همه دانش‌آموزان، درس و مدرسه را رها کرده‌اند و در صف اول اغتشاشات مشت گره کرده‌اند اما همین رسانه‌ها چندباری خودشان، خود را رسوا کرده‌اند!
روایت به‌ظاهر صادقانه «منوتو» از اعتراضات دانش‌آموزی!
همه آنهایی که حالا در صف اغتشاشات حضور دارند و بی‌چون و چرا اخبار رسانه‌های آن طرف آبی را باور می‌کنند به روایت صادقانه این رسانه‌ها ایمان دارند.
همان‌هایی که شعارشان این است که بی‌طرفانه طرفدار مردم‌اند اما خالی از لطف نیست نگاهی به این عکس بیندازید و شاید نگاهی به روایت به ظاهر صادقانه منوتو از اعتراضات دانش‌آموزی!
منوتو روز سیزدهم مهر تصویری از اعتراضات دانش‌آموزان کرج در مدرسه منتشر می‌کند و مدعی می‌شود دانش‌آموزان کرجی یک‌صدا در این روز شعار «مرگ بر دیکتاتور» را در مدرسه سر داده‌اند! گویا اتاق خبر «منوتو» اطلاع ندارد روز چهارشنبه ۱۳ مهر در ایران تعطیل رسمی است و دانش‌آموزی به مدرسه نمی‌رود!
صفجه توئیتر منوتو یکی از تصاویر آرشیوی را منتشر می‌کند و ادعا می‌کند متعلق به چهارشنبه است تا صفحه‌خبری اش و صحنه اعتراضات را خالی نشان ندهد و خدایی نکرده کسی این احساس را نکند که حال ایران و مردمش خوب است!
اینکه چرا این رسانه دست به چنین کاری می‌زند روشن است اما سوال اینجاست تا به حال این رسانه‌ها چندین‌بار دروغی را به عنوان روایت دست اول به مخاطب عرضه کرده اند؟!
یک‌بار به نام دانش‌آموزان، یک‌بار به کام دانشجویان
رئیس‌جمهور روز شنبه در دانشگاه «الزهرا» سخنرانی داشت. تصاویر منتشر شده نشان از استقبال دانشجویان از سخنان رئیس‌جمهوری را دارد. البته لیدران اغتشاشات هم بی‌کار ننشستند و به همراه تعدادی از دانشجویان در دانشگاه الزهرا تجمع کردند.
تصاویر این تجمع از جنبه‌های مختلف و لحظه به لحظه از رسانه‌های آن طرف آبی مخابره می‌شد اما به حدی نبود که پاسخگوی سیاه‌نمایی و بزرگ‌نمایی آنها باشد. به همین خاطر ایران‌اینترنشنال فیلمی از تجمع چند دانش‌آموز با لباس فرم مدرسه که فرستنده آن مکانش را خیابان شریعتی اعلام می‌کند با تیتر« اعتراض دانشجویان دانشگاه الزهرا همزمان با حضور رئیسی» به خورد مخاطبانش می‌دهد.
از اینکه دانشگاه الزهرا در خیابان شریعتی نیست و در ونک واقع شده بگذریم! این موضوع که اینترنشنال اینطور مخاطبانش را فریب می‌دهد جای سوال دارد! این فیلم بار دیگر با تیتر «اعتراضات دانش‌آموزی» در صفحه ایران‌اینترنشنال منتشر می‌شود اما این‌بار روی فیلم زوم می‌کند و با تقطیع و تار کردن آن سعی در متفاوت جلوه دادنش دارد.
سوال اینجاست؟! روزانه چند فیلم از صحنه اعتراضات که در صفحه رسانه‌های آن طرف آبی منتشر می‌شود چنین پشت‌پرده‌ای دارد؟! آیا رسانه‌های آن طرف آبی راوی اعتراضات ایران هستند یا آتش‌بیار معرکه‌ای که خود به پا کرده‌اند؟!
تصویری که هیچ‌وقت به چشم رسانه‌ها نمی‌آید!
این چند روز عکس دانش‌آموزان با شعارهای «زن، زندگی،آزادی» در مدرسه به تکرار از صفحه رسانه‌های معاند منتشر شد اما کم نداشتیم دانش‌آموزانی را که تحت‌تاثیر حرف‌های اغتشاشگران قرار نگرفتند و عشق‌شان به میهن و اسلام و انقلاب را با جوسازی‌های دشمن از یاد نبردند. مثل همان دانش‌آموزانی که تصویرشان در صفحات مجازی پخش شد.
جمعی از دانش‌آموزان یک مدرسه با نوشتن«سلام یا مهدی!» «جانم فدای ایران!» «لبیک یا خامنه‌ای» از اغتشاشگران برائت جستند و عشق‌شان به میهن را به تصویر کشیدند.
اما سوال بعدی که مطرح می‌شود این است که چرا این راویان به ظاهر صادق که از شروع اغتشاشات، ۲۴ ساعته از وضعیت ایران گفته‌اند چنین تصاویری را سانسور می‌کنند و از این دانش‌آموزان چشم‌پوشی می‌کنند؟!
این دانش‌آموزان آیا ایرانی نیستند که در لیست اخبار ۲۴ ساعته رسانه‌های آن طرف آبی از ایران قرار بگیرند؟! یا نوشتن از آنها برای مدعیان آزادی صرفی ندارد و چندان به مذاق‌شان خوش نمی‌آید؟!
منبع: مشرق
کلیدواژه: بازار خودرو تحولات اوکراین قیمت دانش آموزان اغتشاشگران مهسا امینی زن زندگی آزادی خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت اعتراضات دانش آموزی دانش آموزان رسانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۶۵۴۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دبستان شهر تاریخی ماسوله با کمتر از ۱۰ دانش آموز
ایسنا/گیلان شهر تاریخی ماسوله، به لحاظ تعلیم و تربیت کودکان پیشتاز بوده و از سال ۱۲۸۹ صاحب مدرسه می‌شود. در سال‌های اخیر به دلایل مختلف، جمعیت ساکن در ماسوله به شدت کاهش یافته و اکنون در مدرسه نوساز این شهر پلکانی کمتر از ۱۰ دانش آموز درس می‌خوانند.
پرچم ۳ رنگ ایران با نسیم ملایم اردیبهشت به اهتزاز درمی آید، وارد حیاط مدرسه می‌شوم، هیچ تابلویی روی سردر نیست. پنجره طبقه دوم باز است، از پشت شمسه‌های چوبی کسی پیدا نیست، اما صدای معلم و دانش‌آموزان را می‌توان شنید؛ علی، کتاب قرآنت را باز کند، تو دخترم سئوال های درس دهم را نوشتی؟، معلم بقیه را هم با نام می‌خواند و تکلیف هرکدام را می گوید. معلوم می‌شود که مقطع دانش آموزان متفاوت است ولی همگی در یک کلاس درس می‌خوانند.
مدتی نظاره‌گر بنای زیبای مدرسه می‌شوم، با در و پنجره‌های چوبی، شمسه های تراش خورده و دیوارهای گلی. مدرسه شهر تاریخی ماسوله، بنایی نوساز در انتهای «اسد محله» است که همانند خانه های تاریخی شهر ماسوله ساخته شده است. اگراز «ورودی ششم» وارد شهر ماسوله شوید، بالای کوه، ساختمان دو طبقه با یک درب چوبی هلالی و دو بالکن کشیده با نرده های چوبی رو به شهر را می بینید، که هر روز صبح پذیرای دانش آموزان ماسوله است.
از تنها معلم مدرسه می خواهم درباره تعداد دانش آموزان و مقطع تحصیلی شان با من گفت‌وگو کند، او از پنجره چوبی نگاهی به حیاط مدرسه می اندازد و می‌گوید: مجوزی از آموزش و پرورش برایم نیامده که با رسانه‌ها صحبت کنم. با اندک غفلت معلم، دانش آموزان نیز از پنجره دوم سرک می‌کشند تا خبرنگار آمده به ماسوله را ببینند، اما معلم نهیب می‌زند که بنشینید سرجایتان و اجازه عکس‌برداری هم به من نمی‌دهد. نگران است که تصویر دختران و پسران دانش آموز ماسوله که در یک کلاس هستند، سراز فضای مجازی دربیاورد. تنها پاسخش به سئوالات متعدد من این است که تنها ۱۰ دانش آموز در مقطع ابتدایی دارد.
به گفته اهالی، ماسوله از سال ۱۲۸۹ صاحب مدرسه می شود و تا ۲ دهه پیش، تعداد دانش آموزان ماسوله بقدری زیاد بود که کلاس ها جوابگوی تعداد دانش آموزان نبود و مدرسه با ۴ شیفت برگزار می شد و در هر مقطع تحصیلی، دست کم ۳۰ نفر دانش آموز داشت. ماسوله مدرسه راهنمایی هم داشت که دهه ۸۰تعطیل می شود. محسن روغنی پور، ۴۰سال سن دارد و تا مقطع راهنمایی در ماسوله درس خوانده است. او درباره دوران تحصیلش می گوید: مدرسه ماسوله در اصل یک بنای قدیمی و داخل بافت شهر بود. من تا کلاس هشتم در همین ماسوله درس خوانده ام. آن زمان از روستاهای اطراف و حتی از روستاهای شهرستان خلخال و زنجان -که به ماسوله نزدیک هستند- برای تحصیل به اینجا می آمدند. خود من همشاگردی هایی از خلخال داشتم. تعداد دانش آموزان زیاد بود و در برخی از مقاطع، ۴شیفته بودیم.
جبار خارابی، شهروند دیگری است که در بازار ماسوله حجره دارد. او ۷۰سال سن دارد و درباره جمعیت و تعداد خانوارهای ساکن در ماسوله می گوید: تا ۲ دهه پیش ماسوله، ۳۵۰۰ خانوار ساکن داشت و ۶۵۰ نفر دانش‌آموز. خود من در همین ماسوله درس خوانده‌ام. ماسوله در تعلیم و تربیت پیشتاز بود و تقریبا همزمان با رشت، ماسوله نیز صاحب مدارس جدید می شود. اکثر پیرمردهای ماسوله باسوادند. پیرمرد ۱۰۰ساله داریم که در همین ماسوله درس خوانده است. او همچنین می گوید: آن زمان امتحانات نهایی مقطع، با تجمیع مدارس یک شهرستان صورت می گرفت و امتحان صحنه یا همان نهایی مقطع ابتدایی و راهنمایی در مدرسه ماسوله برگزار می شد و از شهرستان های فومنات و حتی خلخال برای امتحان به ماسوله می آمدند.
او درباره علل کاهش جمعیت ماسوله اینگونه توضیح می دهد: زندگی در شهر کوهستانی مثل ماسوله سخت است. زمستان های ماسوله بسیار سرد است و گاز شهری نداریم. قبلا ماسوله به لحاظ تجارت رونق زیادی داشت و به نوعی بندر خشک استان‌های همجوار بود. معدن «کهنه ماسوله» هنوز سنگ آهن داشت و بواسطه همین معدن، صنعتگری هم در ماسوله فعال بود. آنقدر که من بخاطر دارم، ۲بار در ماسوله زلزله آمده و برخی از ورودی معدن بسته شده است. شغل پردرآمدکه نباشد، جوان ها هم حاضر نیستند سختی‌های زندگی در ماسوله را تحمل کنند. بچه‌های من همه از اینجا رفته‌اند و در مجموع چندخانوار که اکثرا سالمند هستند، در ماسوله زندگی می‌کنند. ماسوله بیشتر مسافرپذیر شده و تنها ۶ماه اول سال زندگی در آن جریان دارد. او، می گوید: مدرسه قدیمی ماسوله یک ساختمان کاه گلی و قدیمی بود، آن زمان دانش آموز داشتیم، مدرسه مناسب نداشتیم، الان مدرسه نوساز داریم، ولی ۱۰ نفر دانش آموز هم نداریم.
در بازار ماسوله، دو کتابفروشی قدیمی وجود دارد و یک کتابخانه عمومی. بر سردر کتابخانه عمومی آیت الله شیخ محمد طاهر شرفی ماسوله، سال تاسیس ۱۲۸۹ حک شده است و این عدد نشان می‌دهد آموزش و فرهنگ در ماسوله پیشینه‌ای غنی دارد. در همان سال، نخستین مدرسه ماسوله نیز تاسیس می شود و ۱۰سال بعد، نخستین مدرسه دولتی ماسوله به نام «ایمان» در ماسوله راه اندازی می‌شود. مدرسه‌ای که از استان‌های همجوار برای تحصیل به ماسوله می‌آمدند.
قدمت شهر پلکانی ماسوله به قرن هفتم هجری می‌رسد. بر اساس مستندات تاریخی، شهر ماسوله در سال ۱۳۵۴ هجری خورشیدی با شماره ۱۰۹۰ در فهرست آثار ملی به عنوان میراث فرهنگی و طبیعی ثبت می‌شود و مجموعه حرایم حفاظتی منظر فرهنگی ماسوله طی دو مرحله در سال های ۷۶ و ۹۳ تعیین و به مراجع قانونی ابلاغ می شود. دلیل ایجاد این شهر، وجود معادن سنگ آهن در «کهنه ماسوله» است. زمانی که معدن سنگ آهن در ماسوله قدیم فعال بود، کارگران زیادی همراه با خانواده هایشان در کهنه ماسوله زندگی می کردند. علت شکل گیری شهر فعلی ماسوله، وجود کارگاه های متعدد فلزکاری و تجارت ابزارهای ساخته شده از ماسوله به دیگر استان‌ها بوده است. این شهر، در مسیر راه قدیمی زنجان به خلخال قرار دارد و بخاطر صنایع فعال، بازار دائمی داشت و صنعتگران و بازرگانان، برای خرید آهن و ساخت مصنوعات فلزی و... به ماسوله می آمدند.
اکنون، شهر پلکانی ماسوله با معماری عجیبش، یکی از شهرهای تاریخی مطرح برای ثبت در میراث جهانی است. شهری که هرچند شهری زنده معرفی شده، اما بواسطه کاهش جمعیت ساکن در آن، تنها نیمی از سال بواسطه اقامت مسافران، سرزنده است.
برای دومین بار، به حیاط مدرسه ماسوله می‌روم، ولی معلم مدرسه همچنان حاضر به گفت‌وگو نیست. به ناچار از پارکینگ مدرسه خارج و این شهر تاریخی را به مقصد فومنات ترک می‌کنم. در ابتدای روستای «گوشلوندان» بانویی دست تکان می‌دهد و با ترمز خودرو، سوار ماشین می‌شود و می‌گوید: جلوی مدرسه روستای «سیخ بن» پیاده می‌شوم. درد و دلش که باز می‌شود، می‌گوید: روستای ما مدرسه ندارد، ماشین هم ندارم، روزی ۲بار، رفت و برگشت این مسیر را طی می کنم تا بچه‌هایم را از مدرسه روستای سیخ بن به خانه برگردانم. هنوز اندکی تا تعطیلی «دبستان شهید ثانی» سیخ بن باقی مانده و مادران در سایه دیوار مدرسه گوش به زنگ مدرسه هستند.
انتهای پیام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان